Deze week is het Boekenweek! Met Kick en Pleun bezocht ik vaak de boekwinkel. Ik vind het een zeer inspirerende plek, want lezen is mijn grote passie. Lezen over van alles en nog wat. Fictie en non-fictie. Ik heb dan ook heel veel voorgelezen toen de kinderen nog klein waren. En jij? Lees jij graag?
Het Boekenweekthema van dit jaar is ‘Ik ben alles’. Juist een boek leert onszelf en anderen beter kennen. Door ons onder te dompelen in culturen, geloofsovertuigingen, seksualiteiten of leefwijzen die de onze (nog) niet zijn. Verzonken in een boek is je identiteit even grenzeloos als je inlevingsvermogen. Je bent alles wat je denkt. Je bent alles wat je voelt. Je bent alles wat je nastreeft, wat je liefhebt, waar je van droomt. Je bent alles.
Ondanks mijn dyslexie is lezen mijn favoriete tijdverdrijf. Ken je het ‘De gave van dyslexie’ van de auteur Ron Davis? Zoals zoveel dyslectici werd Ron Davis gezien als een dommerdje thuis en als achterlijk op school. Uiteindelijk werd hij een geslaagd ingenieur, zakenman en beeldhouwer. Hij heeft miljoenen mensen in tientallen landen geholpen om gewoon te kunnen lezen, schrijven en studeren. Hij was mijn inspirator. Mensen met dyslexie zijn vaak beter in andere zaken. Volgens mijn publiek kan ik heel goed verhalen vertellen, mensen motiveren, inspireren en de juiste snaar raken. Ik geef mensen niet alleen een stip op de horizon, maar vertel de mensen in het werkveld en het sociale domein hoe zaken beter en anders kunnen. Wekelijks geef ik nu lezingen door het hele land via https://www.zijspreekt.nl/sprekers/profile/Stella-de-Swart/1047/ . Op deze manier hoop ik inzichten te geven, waardoor veranderingen op beleidsniveau veel ellende van armoede kan besparen.
Dat is ook de reden dat ik bijna 10 jaar geleden (2013) mijn eigen verhalen voor het eerst op Facebook schreef. Er zaten heus wel spelfouten in, maar het verhaal was blijkbaar interessant genoeg voor mijn lezers. De schare fans groeide dan ook dagelijks. Het was de start van mijn boek: “Armoede krijg je gratis“.
Door te weinig financiële middelen kon ik helaas niet meer naar mijn favoriete boekwinkel om boeken aan te schaffen. Dus werden wij lid van de bibliotheek met de Stadspas. Een fijne regeling! Regelmatig ging ik toch de boekwinkel binnen om te kijken naar de nieuwste boeken. Die geur van nieuwe boeken vind ik heerlijk! Vervolgens fietste ik naar café restaurant De Ysbreeker aan de Weesperzijde. Aan de grote leestafel dronk ik een verrukkelijke latte macchiato en las ik alle kranten van A tot Z. In café restaurant De Ysbreeker ligt nu mijn boek ‘Armoede krijg je gratis’. Het ligt hier voor iedereen die het daar wil doorbladeren of lezen. Soms wordt het boek meegenomen, dat is natuurlijk niet de bedoeling, maar stiekem toch een compliment. Juist voor de mensen die het boek niet kunnen kopen, maar wel willen lezen is het mogelijk om ‘een uitgesteld’ boek te kunnen kopen. Het is hetzelfde concept als de ‘uitgestelde koffie’.
Nog altijd ben ik blij dat ik dit concept ook heb kunnen opzetten en andere mensen die inspiratie kunnen gebruiken kan blij maken met mijn boek. Vorig jaar stond ik op een Armoede-congres. De bezoekers uit het sociale domein wilde ik graag over mijn boek vertellen. Er waren ook bezoekers die zelf in armoede leefden en geen geld hadden om het boek te kopen van 20 euro. Die middag sprak ik een jonge studente die aan de HvA Social Work studeerde. Ze moest rondkomen van DUO en ’n bijbaantje om zo haar studie te bekostigen. Haar droom was mensen in armoede te helpen. Zelf was ze ook in armoede opgegroeid. Ondanks dat haar ouders werkten konden ze amper rond komen. Het was zwaar. Maar ze was vooral trots op de liefde die ze van haar ouders had gekregen. Geld alleen maakt niet gelukkig. De belangrijkste dingen in het leven zijn niet te koop!
Ze pakte mijn boek ‘Armoede krijg je gratis’ van de stapel boeken die in de stand lag. Ze las de achterzijde van mijn boek zachtjes voor: ‘Het verhaal van Stella is inspirerend. Het geeft hoop. Stella geeft hoop. Het is daarom belangrijk dat zoveel mensen haar boek lezen’. Ze zuchtte diep en legde het boek terug. ‘Neem het mee,’ zei ik ‘er is al voor betaald’. Ze keek mij aan. ‘Betaald? Hoe dan?’ Ik zei tegen haar dat het een ‘uitgesteld boek’ is. Ik vertelde haar over mijn idee, gekopieerd van ‘uitgestelde koffie’. ‘Er zijn mensen die twee of meer boeken betalen via deze website. Ze kopen één boek voor zichzelf en betalen een ander exemplaar voor mensen die door omstandigheden niet in staat zijn het boek te betalen, maar het wel zouden willen lezen. Dit boek komt dicht bij jouw verhaal over jouw jeugd. Misschien inspireert het jou en haal je er adviezen uit die toepasbaar zijn, omdat je nu de studie Social Work volgt aan HvA. Neem het boek mee. Misschien vinden je studiegenoten en decaan het ook interessant.’ De studente krijgt tranen in haar ogen en bladert ondertussen door het boek. Ze stopt het in haar tas en vertrekt om haar dromen te verwezenlijken.
Mijn droom is nog steeds dat organisaties zoals het Buurtteams, UWV, CAK, SVB, DUO, de belastingdienst, woningcoöperaties en ambtenaren in diverse gemeentes of op ministeries mijn boeken zouden lezen. Hoe gaaf zou het zijn als de studenten die later in het sociale domein aan de slag gaan allemaal mijn boek ‘moeten’ lezen. Door mijn boek te lezen kunnen veel mensen inzichten krijgen om op een andere manier naar armoede te kijken.
Ik ben dan ook overtuigd van het concept van ‘uitgestelde koffie’. Een concept dat toepasbaar is op veel meer producten. Ik ben overtuigd dat er altijd mensen zijn die voor iemand anders iets willen doen. Mijn wens was om met een uitgesteld boek een ander persoon hoop en een stip op de horizon te geven.
Het idee van uitgestelde koffie komt oorspronkelijk uit Napels. Daar bestellen mensen uitgestelde koffie en arme mensen krijgen dan later een gratis kopje koffie. Ze noemen dat Caffè Sospeso. Ze hadden het daar al na de Tweede Wereldoorlog. Een vriendelijk gebaar, ‘een Random Act of Kindness’. Prachtig toch?
Wil jij ook iemand een uitgesteld boek geven? Dat kan gemakkelijk via deze website.
Ciao Stella
