Afgelopen meivakantie heb ik mijn eigen boek weer gelezen. Dat is eigenlijk best gek, maar ook hartstikke leuk. Je gaat als het ware terug in de tijd. Net als bij het terugkijken van foto’s. Daarom leek het mij leuk om enkele stukjes uit het boek voor te lezen aan mijn zoon en dochter. Ook tijdens lezingen doe ik dit vaak. Hierdoor ontstaan steeds weer interessante interacties met de aanwezigen. Dit keer volgden bijzondere gesprekken met mijn zoon en dochter. Tijdens het voorlezen beseften wij dat die stress uit die tijd, zoals beschreven in het boek, er voor ons gelukkig niet meer is. Er is een stip aan de horizon! En dat is zo fijn! Samen haalden wij leuke herinneringen op en blikten terug op grappige situaties uit die tijd, zoals bij de Voedselbank. Ondertussen genoten wij van het uitzicht aan de Amstel en de prachtige zonsondergang. Een moment om te koesteren.
Toch is zo’n vakantie ook confronterend voor een gezin als je niet veel geld hebt. Bijna alle vrienden van de kinderen waren op vakantie. Wij hebben daar nog niet genoeg geld voor, maar ook zonder geld kun je leuke dingen doen. In Amsterdam konden wij met behulp van de Stadspas goedkope uitstapjes maken. Dat hebben wij heel vaak gedaan. Wij blijven steeds nieuwe leuke herinneringen verzamelen.
Juist het verhaal achter armoede is daarom belangrijk te vertellen en te horen. Niet om niet te oordelen maar juist te ‘oor-delen’. Tegelijkertijd denk ik dat het belangrijk is om mijn boek ‘Armoede krijg je gratis’ te lezen. Van beleidsmakers en werkenden in de bureaucratische systeemwereld hoor ik vaak dat het boek van toegevoegde waarde is voor hun werk en hun kijk op armoede. Na afloop van de lezingen en inspiratiesessies die ik geef hoor ik veel nieuwe verhalen. Het luisteren naar anderen verruimt onze blik op de wereld en inspireert. Zo was ik onlangs zelf bij de bijeenkomst van Kim Putters; één van de invloedrijkste mannen van Nederland. Hij nam afscheid als directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Ook Paul de Leeuw trad op met een prachtig lied. Hij zong ‘Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen.’ Deze tekst is 100% van toepassing op de bijdrage van Kim aan onze samenleving. Kortom het was een inspirerende middag voor alle aanwezigen! Kim nam echter afscheid met grote zorgen: ‘Ongelijkheid verkleinen lukt niet’.
Ook als armoede-expert zie ik dat er nog heel veel mensen worstelen met armoede. Juist door impact te maken wil ik de wereld een stukje mooier maken voor iedereen! Mijn droom was om na de Wet schuldsanering natuurlijke personen (Wsnp) als inspirerende spreker en adviseur te gaan werken. En dat is gelukt! Meerdere keren per week vertel ik over armoede aan diverse organisaties en instanties. Ik had een duidelijk doel voor ogen: ‘Ik wil anderen inspireren en raadgeven om op een andere manier naar armoede te kijken. Ik wil de dialoog aangaan en bijdragen om de wereld een klein beetje te veranderen.’ Ik ben ervan overtuigd dat je een focus en een wens moet hebben in het leven om verder te komen. En daarbij kan iedereen wel hulp gebruiken.
In mijn leven hebben veel mensen mij geholpen om uit de armoede te komen. Dit kun je niet alleen. Wij moeten het samen doen! Daarom wil ik jou als lezer vragen om mij te schrijven welke ervaring jij met armoede hebt? Wat armoede je zegt en met je doet? Welke ervaring heb je met armoede? Of ken je mensen die in armoede leven op werk of school? En wat is jouw mening over het indelen van de verschillende soorten armoede? Denk aan: menstruatiearmoede, sportarmoede, energiearmoede, kinderarmoede, inflatie-armoede, condoom-armoede, geestelijke armoede, voedselarmoede, huisvesting-armoede, gezondheidszorg-armoede. Is het wel handig om armoede op te splitsen in zoveel verschillende hokjes? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.
